Çoğu arkadaşım benim ile dalga geçecek bu yazı sayesinde belkide ama ben yine de kendi kötü yönlerimi burayı okuyan,sadık izleyecilerimle paylaşmak istedim.Ne var yeri geldi mi mangalda kül bırakmıyoruz, insan kendinin kötü yanlarınıda bilmeli değil mi ?
Şimdi sizinde anladığınız üzere ve benimde bildiğim halde düzeltmeye çabalamadığım şu bozuk ağzım var. Küfür etme olayı. Yanımda dostlarım ahbaplarım varsa mutlaka mutlaka ederim. Kaçarı yok. Yeri gelir ciddi konudur kızdığımdan ederim ama genellikle gülmemiz için ederim ki iyiki ederim. Yoldan tikinin biri geliyor mesela "Aha tipini miktiğime bak " derim normal ses tonuyla ama duymazlar.Bir el beni koruyor sanırım. O an muhteşem eğlenceli oluyor...Bazen abarttığımı düşünüyorum o yüzden. O zamanlar kendimi kötülüyorum. Ama küfür etmeyi seviyorum lan hele cuk diye yerine oturacaksa !!!
Çok cıvığımdır. Eğer ölüm,hastalık yoksa konular arasında , mutlaka cıvığımdır. Bir de bir sevdiğim haksızlığa uğramamışsa. Mesela arada arkadaşların kız arkadaşlarından yana dertleri olur içelim filen derler. Hemen dalgaya alırım. Ama onu da güldürürüm ! Gelin şimdi bunu kabul edin. Niyetim onların o üzüntüsünü anlıkta olsa dağıtmaktır. Hani herkes rakı masasına oturup Agora Meyhanesi'ni söylerken "Abi onun yanında Agora kerhaneside vardır be ! " diyen bir dürzü varsa o kesin benimdir. Bazen ters tepiyor o zaman kendime kızabiliyorum.
Çorabımın biri mutfakta biri banyoda çıkabilir. Daha iki dakika önce dalgın iken havlu dolabına koyduğum cüzdanı saatlerce ararım. En sevmediğim konuda budur. Dikkat dağınıklığı var sanırsam bende. Evet var. Ne yazacaktım lan ben ? Hah . Ağzına sıçayım o dikkatin.
Yaşlı, genç, akraba, öğretmen ayırt etmiyorum, lafımı sakınmıyorum bazen. Ama hakediyorlar napayım. Yaşlı olanlara belkide "he" diyip geçmek lazım , haklı olmama rağmen sesimi yükseltmeyip ağzımı bozmamam lazım ama insanlık dışı bir harekette gözüm kimseyi görmüyor.Bunu büyüklerime yapmamam lazım... Sevgiliyi bunun içine katmıyorum. Bir kötülüğünde aynadan yansıyan görüntüsü gibi çat diye vururum yüzüne hiç acımam. İnsan olsunlar...
Ve eğer bekarsam (ki şu an bekarım) çok çekingen bir yapıya bürünürüm. İlk buluşmaya kadar yani o "merhaba merhabaya" kadar muhteşem bir heyecan muhteşem bir çekingenlik...Sanırsın 10 yıldır kazanamadığımız Fener derbisinde sahaya çıkacağım. Acaba ters bir laf eder miyim pot kırarmıyım diye düşünürüm malum ağzımı tutabilen bir insan değilim. "Ya aşırı makyaj yaptıysa , ya kaşarsa , ya şöyleyse ya böyleyse " Büyük ihtimal yapım gereği dalga geçmeden bırakmam onu yanımdan ama çok da eğlenirim.O yüzden insanların nasıl bir tür olduğuna bakmadan tam yanaşmıyorum artık.
Bir de birşeyi okuyup öğrendiysem ve biliyorsam asla ve asla tersini kabul etmem. Karşımdaki onu kabul edecek. "Biliyorum işte, doğrusu bu ! " diyorum " Yok efendim filancadan duydum şu kanaldan izledim buymuş." diyor. Ulan araştırdım belki ben onu, o işin ehlinden öğrendim. Yok anlamıyor. Siktiri çekiyorum direk konuyu kapatıyorum. Belki de bu kadar hırslı olmamam lazım bu kabul ettirme konularında. Ne hali varsa görsün pezemenk.
Aklına başka şeyler gelen olursa ekleyebilir :)
Hayırlı günler...
