Mahmut : 2012

Dün 2012 diye bir filme gittim.Yine bilindik kıyamet senaryoları.Çatlamalar , patlamalar , havada uçuşanlar , yerin altında sıkışanlar...Bir ton olay.Adamlar filme iyi para harcamış vesselam.Ama gel gör ki gözünüz yoruluyor izlerken.Karmaşa,kaos hat safhada.Kimin eli kimin götünde belli değil.

Hemen aklıma "Ben olsam ne yapardım ? " sorusu geliyor. Valla yapacak bişey yok aslında.Hani salak gibi yere yatıp cenin pozisyonu alacak değiliz.Ama eminim ki televizyonda bunu önerende olacaktır.O ak saçlı deprem dede çıkıp " Evet dünya yıkımın eşiğinde ve hepimiz yatağımızın yanına yatıp cenin pozisyonu alıyoruz.Dizlerimizi göbe..." .Ya da evde bulunan "ilk yardım çantası" bir işe yarar mı ? Çelik yelek giysek üstünede kalın bir palto ...

Öleceğin garantiyken neyini çabalayacaksın be arkadaş.Birkaç yüzbin insan kurtarılacaksa bile onların içinde benim olmayacağım kesin.Beni seçmeleri için bir sebep yok.Bir elle tutulur niteliğim yok." Sen matrak adamsın gel kurtulduktan sonra işi daşağa vururuz." demezler herhalde.

O yüzden ben böyle bir durumda hemen soyunurum.Nasıl olsa sokaktaki herkes korkudan koşuşturup duracak,yanından babası geçse tanımayacaktır.Anadan doğma sokağa çıkarım .Ohh Ne bakan var ne gören. Sonra bi çorbacıya giderim. Kendi çorbamı kendim katarım ,birazda sarmısak atarım.Ağzın kokmuş diyen olmaz herhalde böyle bir durumda.Oradan çıkar İzmir'in Yalı'sına Kordon'nuna giderim sahil yolundan.Kıçımdan soğuğu yer anında zature olurum. Başka yapacak bişey gelmiyor aklıma.

Böyle senaryoları kafaya takıpta ona göre yaşamayın sakın.Bunlar yıllardan beri konuşuluyor.Bu tahminlerin hepsi doğru olsaydı son 10 yılda 3 kere dağılmıştı dünya.Şimdi sokaktaki Mahmut isimli vatandaşa gidip " 2012 de dünyanın sonu gelecek ! Hepimiz öleceğizz ! " desen . " Hasikktirrr " der işine devam eder . Ki en güzelide odur .

Hayırlı günler.

Kandırıkçılar

Karikatür:Erdil Yaşaroğlu

Malumunuz bütün üniversiteler bu tarihler arası sınav yapıyorlar.Bende bu tarihlerde gazi olmuş biri olarak birkaç noktaya değinmek, parmak basmak hatta parmak atmak isterim.

Sınavlar olur geçer.Sonuçta doğduğumuzdan beri sınavlarla boğuşuyoruz.Ne demiş TRT deki obez amcam ? Hayatımız sınav...Zaten sınav stresine o hale gelmiş. Hayatımız sınav dedikçe yemiş yemiş program yapmış.

Benim yadırgadığım , daha doğrusu düşünüp de gerekçelerini bulamadığım birkaç psikopat davranış şekli var.Sözüm meclisten dışarı , bazı insanlar küfür yemek için yer arıyor.

Şöyleki sınav günü okula geliyorsunuz. Arkadaşı orada oturup hala çalışırken görüyorsunuz zaten:

Bora:"Abi nasıl çalıştın mı ? Yapabilecek misin ? "
X:" Yok abi çok zor ya valla yan bastık bu sefer . 35 alsam yeter.O kadarlık çalıştım zaten."

İnanıyorsunuz.Sınav yaklaştıkça bu arkadaşların söylemleri ağırlaşır."Abi herşeyi unutuyorum Hiç bişey aklımda kalmıyor.Yapamayacaz . Bu sınav kaçacak bana !! "Öyle bir çoşmuştur ki siz kendi kıçınıza kaçacak kazığı unutup onu yatıştırmaya çalışırsınız.

Sınav biter.Herkes çıkar.Arkadaşa yanaşırsınız." Kaç bekliyorsun hocam ? " diye. " Valla 30 alırım en fazla kötüydü ya. " tarzında , içinizi rahatlatan , teselli eden , " Demekki tek kötü yapan ben değilmişim " dedirten bir cevap gelir. .. Canın saolsun diyip ayrılırsınız.

Sınavlar açıklanır.Ben 40 almışımdır. Bu arkadaş 80 almıştır.Hoca arkadaşın ismini okuyupta 80 dediğinde , bu arkadaş " Ben daha yüksek bekliyordum hocam " gibi dayaklık bir laf söyler.Şimdi naparsınız böyle bir adama ? Silahla mı bıçakla mı ?

Gidip sorsanız " Bu kadar bekliyordum demekki hoca her yazdığıma puan vermiş .. " gibi hocayada boku sıçratan birkaç kelam eder.

Sadece tek bir arkadaşımı sevdim bu konuda o da ortaokuldaydı.Sınavdan her çıktığında 90 bekliyorum diyip 20 alıyordu.Bu da iyi değil sevgili okuyucular.Lütfen bir arasını bulun bunun ..

Hayırlı günler.